Recital „Piaf” w wykonaniu Małgorzaty Pruchnik – Chołki

Uznana za jedną z najwybitniejszych francuskich artystek XX wieku oraz ikonę francuskiej piosenki. Któż bowiem nie słyszał utworów takich jak: Akordeonista, La vie en rose, Hymn do miłości, Padam, Milord, Nie, nie żałuję niczego czy Mon Dieu. Napisano o niej wiele biografii, ale niektóre fakty z jej życia pozostały tajemnicą. Urodziła się na paryskim osiedlu Belleville 19 grudnia 1915 roku jako Édith Giovanna Gassion. Młodość spędziła na ulicach Paryża. Tam, mając 15 lat, zajęła się śpiewaniem ulicznym. Została odkryta w 1935 roku przez Louisa Leplée, po czym rozpoczęła występy w jego kabarecie przy Champs – Élysées, przyjmując pseudonim „La Môme Piaf” (mały wróbelek). Słynęła z niebywałej ekspresji i dramatyzmu w wykonywaniu piosenek specjalnie dla niej pisanych. Jej chropowaty i stosunkowo niski głos kontrastował z drobną sylwetką, co fascynowało widzów m.in. paryskiej Olympii, z którą była przez lata związana.

Oprócz talentu, widzów przyciągała otaczająca Piaf legenda, wynikająca z jej przeszłości, a także nieudanych związków uczuciowych, które z jednej strony zwiększały dramatyzm recitali, a z drugiej – pogłębiały chorobę, z którą zmagała się heroicznie do końca życia. W czasie tournée po Stanach Zjednoczonych, miała głośny romans z Marcelem Cerdanem, mistrzem świata w boksie, którego życie przerwała tragiczna śmierć w katastrofie lotniczej. Był to potężny cios i trauma dla Edith. Po latach twierdziła, że swoje życie dzieli na dwa etapy. Do Marcela i po Marcelu. Ten drugi był niezwykle dramatyczny. Uzależnienia, leczenie w klinikach odwykowych, wypadki samochodowe (z których cudem uchodziła z życiem), liczne pobyty w szpitalach. Ale gdy tylko „stawała na nogi” od razu wracała na scenę i dawała z siebie wszystko, co mogła. Coraz słabsza, z czasem mdlejąca na koncertach, mówiła „Pozwólcie mi śpiewać, bez tego umrę”. Blisko rok przed śmiercią poznała i wyszła za mąż za młodszego od siebie o 21 lat Theophanisa Lamboukasa, znanego jako Théo Sarapo, który okazał się wiernym przyjacielem i opiekunem aż do jej śmierci.

Piaf zmarła na raka 10 października 1963 r. w Grasse. Jest pochowana – obok ojca i zmarłej w wieku dwóch lat córeczki – na cmentarzu Père Lachaise, a na jej grobie do dziś składane są kwiaty.

Zapraszamy Państwa na recital „PIAF” w wykonaniu Małgorzaty Pruchnik – Chołki, której towarzyszą: Dariusz Kot (akordeon) i Wojciech Front (kontrabas).